Het begon allemaal met het boek van madama ZsaZsa, en een simpel a-lijn rokje. Ik vond deze leuke stof in de Veritas en ging ermee aan de slag.
Mijn tweede rok werd een experiment, zelf aan de slag om een patroon te tekenen, gebaseerd op het basispatroon wat we in de naailes hadden getekend.
En ter ere van werelddierendag ging ik aan de slag met dit leuke stofje met hondjes. Een heel leuk en licht rokje om te dragen, en ook relatief vlug gemaakt, als je eenmaal het patroon hebt. Dat is toch wel een van de leuke dingen van zelf naaien, je kleren zijn je op het lijf geschreven, aangezien je het patroon aan je eigen lijf aanpast. Gedaan met gapende broeksbanden, flodderende stukken en dan stukken die net weer iets te nipt zijn.
Na de rokjes gingen we voor het serieuzere werk. Een heuse tuniek. Wij mij kent weet dat ik graag tunieken draag. Ik ging op zoek naar een leuk stofje en kwam met dit tricootje naar huis. Exact de kleurtjes die ik graag draag en een tof motiefje, meer moet dat niet zijn. Lekker betaalbaar ook bovendien.
Bovenstaande tuniek maakte ik ook in de naailes, en toen wou ik het eens op mijn eentje doen. Nancy had ons uitgelegd hoe we een patroon konden maken van een bestaand kledingstuk, en ik wou de praktijk even aan de theorie toetsen. Deze stof had ik samen met het tricot van de vorige tuniek gekocht. Het is een zware stof, maar wel een hele leuke om mee te werken en ook hier viel de prijs heel erg mee.
Ik nam een tuniek die ik hangen had en die ik heel graag draag en tekende het over op het patroonpapier. Met nog wat aanpassingen erbij was het patroon klaar. Knippen en naaien maar en anderhalve dag later was mijn eerste volledig zelfgemaakte tuniek een feit. Ha, fiere gieter gesignaleerd!
En zo komt er stilletjesaan steeds meer uitbreiding in de garderobe. Ik ben nu ook aan broeken begonnen. Maar die zijn voor een volgende post.
